라틴어 문장 검색

Quod licet esset ei graue pondus materiei, Qui pedibus senis strictisque cucurrit habenis Per tam dumosi nemoris loca tamque fragosi, Vis imitandi, rei iocus insitus et speciei Exhibuere tamen scribendi grande leuamen, [H]ac ut morosa prodesset et arte iocosa.
(BALDO, NOUUS ESOPUS, Prologus 1:4)
Ergo protinus insania timenda est, ubi expeditior alicuius, quam sani fuit, sermo subitaque loquacitas orta est, et haec ipsa solito audacior;
(켈수스, 의학에 관하여, Liber II, 7장64)
Ergo protinus insania timenda est, ubi expeditior alicuius, quam sani fuit, sermo subitaque loquacitas orta est, et haec ipsa solito audacior;
(켈수스, 의학에 관하여, 2권, 7장 24:1)
Ergo protinus insania timenda est, ubi expeditior alicujus, quam sani fuit, sermo est, subitaque loquacitas orta est, et haec ipsa solito audacior:
(켈수스, 의학에 관하여, 2권, VII Ex quibus notis singula morborum genera cognoscuntur. 24:1)
posteaquam robustior est factus, non minus multos amavit, in quorum amore, quoad licitum est odiosa, multa delicate iocoseque fecit:
(코르넬리우스 타키투스, Vitae, Liber de Excellentibus Ducibus Exterarum Gentium, 2장 3:1)
ibi illa multa tum iocosa fiebant, quae tu volebas nec puella nolebat.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Lyrics , Poem 83)
et hoc pessima se puella vidit iocose lepide vovere divis.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Lyrics , Poem 363)
O rem ridiculam, Cato, et iocosam dignamque auribus et tuo cachinno.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Lyrics , Poem 561)
res est ridicula et nimis iocosa.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Lyrics , Poem 563)
Oderunt hilarem tristes tristemque iocosi,sedatum celeres, agilem nauumque remissi;
(호라티우스의 첫번째 편지, 1843)
liberius sidixero quid, si forte iocosius, hoc mihi iuriscum venia dabis:
(호라티우스의 풍자, 1권, 04장57)
est brevitate opus, ut currat sententia neu seinpediat verbis lassas onerantibus auris, et sermone opus est modo tristi, saepe iocoso,defendente vicem modo rhetoris atque poetae,interdum urbani, parcentis viribus atqueextenuantis eas consulto.
(호라티우스의 풍자, 1권, 10장10)
Si vero plures ab institutione disciplinae huius alieni sint, prudentibus, qui pauciores intererunt, sanciet dissimulationem sui, et patietur loquacitatem maiori parti amiciorem sociare, ne rara nobilitas a plebe tumultuosiore turbetur.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, I. 10:1)
Est enim huic aetati loquacitas familiaris.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, II. 14:2)
Facessant, ait, haec quae inter vos in ostentationem loquacitatis agitantur:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 1:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION